We zingen niet over geluk

And it’s hard to write about being happy
‘Cause the older I get
I find that happiness is an extremely uneventful subject

Het is de openingszin van het liedje ‘No choir‘ van Florence+ The Machine. (Ik ben mij aan het voorbereiden op hun Sportpaleisconcert en daar hoort het leren van de onbekendere liedjes op de nieuwe CD natuurlijk ook bij).

Deze zin viel me op, omdat ik eerder al een interview zag met P!nk bij Ellen Degeneres waarbij het ook ging over geluk en hoe kunst in al zijn vormen vooral ontstaat door pijn en niet zozeer door geluk. Ik voeg het interview er even bij:

“Does art ever come from happiness?” “No.”

“Pain is a catalyst for change, it’s a motivator, it’s worth talking about.”

Ik denk dat ik hen gelijk moet geven. Ik merk dat ik zelf veel makkelijker ga schrijven wanneer het wat moeilijker gaat. En moeilijk hoeft echt niet meteen ongelukkig of pijn te betekenen. Ellen noemt het een soort leegte die je gaat vullen met kunst, in mijn geval schrijven. Door het op te schrijven, is het uit mijn hoofd en verwerk ik het beter.

Wil dat dan zeggen dat je minder stilstaat bij geluk? Want door er niet over te schrijven vergeet je die momenten misschien te koesteren. Waarschijnlijk wel. In hetzelfde liedje bezingt Florence ook hoe dit gelukkige moment compleet vergeten zal worden. “There will be no grand choirs to sing, no chorus will come in, no ballad will be written, it will be entirely forgotten…”.

Klinkt een beetje triest. Dat we de positieve momenten lijken te vergeten en focussen op het negatieve. Maar het is gewoon zo. Bij een negatieve ervaring treden er gewoon veel meer coping mechanismen op waardoor je hoofd heel erg je best doet om het te verwerken. En het een iets meer blijvende indruk nalaat.

Daardoor zijn we meer geneigd het negatieve te onthouden en voorbij te gaan aan de goede dingen. Daarom dat het noteren van lichtpuntjes zo belangrijk is. Daarom dat ik soms even geen inspiratie heb om te schrijven, omdat alles even goed gaat. En ook dat is ergens onzin want zoals P!nk het zo mooi zegt “dan schrijf ik wel over iets anders”. Er valt altijd over iets te schrijven, maar de nood is dan vaak minder groot.

Het toont tegelijk ook aan dat constant geluk niet bestaat. We worden creatiever wanneer we ongelukkig zijn, wanneer er iets mis is. We gaan dan actie ondernemen, in al zijn vormen. En dat maakt dat er vandaag dat ene liedje door je radio knalt of er start-ups bestaan die iets nieuws proberen. Pijn houdt de wereld evenzeer draaiende als geluk.

Het is gewoon weer zo’n inzicht dat me overviel, al luisterend naar Florence haar stem op een drukke ochtend. Ik moet niet constant gelukkig zijn. Het is niet erg om je soms rot te voelen. Je bent lang niet de enige. Ik zou ik niet zijn zonder pijn, verdriet en woede.

Maar die mooie momenten wil ik toch wat vaker koesteren. Een ballade erover schrijven gaat misschien wat ver. Maar die lichtpuntjes blijven zien, daar gaan we voor.

Haal jij soms inspiratie uit een liedje?